“Vakantie is de beste tijd van het jaar!” of dat beweren ze toch in een reclamespotje op de radio. En ik denk bij mezelf, Hell naaah?!
Ja tuurlijk, vakantie is zalig. Maar hoe sad is het dat we maar twee of drie weken per jaar volop leven? Wat dan met de tijd tussen in? Is dat dan gewoon wachttijd? Wachttijd waarin we die perfecte vakantie aan het plannen zijn? Wachttijd waarin de druk opbouwt want die vakantie MOET echt wel de BESTE tijd van het jaar worden!
I am here to remind you: Er moet just niks!
Wachten op dat ene ding
We leven in een maatschappij waarin het leven constant ‘on hold’ of uitgesteld wordt. Een maatschappij die leeft voor vakantie, voor het weekend, voor de ‘FRIYAYS’. We lijken te leven voor momenten in de toekomst en vergeten dat we eigenlijk alleen nu hebben.
Hoe jammer is het dat mensen wachten op hun pensioen om hun droom om bijvoorbeeld in het buitenland te leven na te jagen? You could’ve done that your whole damn life!
We wachten. Op de perfecte partner. Op de job van ons leven. Op ons droomhuis. Op ons pensioen. Op ons ideale gewicht (that sure doesn’t exist!). Op het perfecte businessplan. Want dat is toch succes? Dat je jouw ‘one thing’ vindt en daar je hele leven lang gelukkig in bent.
Not me,Ma’am! Nope, not doing that anymore. Ik ben al eens 1,5 jaar van mijn leven verloren omdat ik in een job bleef zitten die ik niet graag deed, puur omdat ik dacht dat je zeker een jaar moest wachten om van werk te veranderen omdat het anders slecht zou zijn voor je cv. Says whoooo?!
Bevrijd jezelf van de belemmeringen en limieten van de maatschappij. Laat die verheerlijking van “dat ene ding” los. Stop met wachten en leef in het NU.
Laat het los
As a wise girl once sang, let it go! Zolang we vasthouden aan de verheerlijking van “thé one thing”, blijven we in wachtmodus. Het blokkeert ons. Want dat ene ding, moet wel hét van hét zijn. Daar moet je echt wel goed over hebben nagedacht. Daar moet je echt wel 100% zeker van zijn, want dat ga je voor de rest van je leven doen. Die studie, die job, die partner, die business, die podcast,...
Dus denken we dat we al alles duidelijk moeten hebben vooraleer we van start gaan. Dat we moeten wachten tot we zeker zijn wat we willen, tot we het zeker kunnen, tot het juiste moment zich aandient,...
Guuuurl, that’s bullshit! Je moet niet weten wat je exact wil om van job te veranderen. Je moet niet alle details al duidelijk hebben om te kunnen starten. Je hoeft niet al een heel kader uitgewerkt te hebben vooraleer je de eerste stap kan nemen.
So let’s walk the talk. Vandaag stop ik met wachten en start ik met mijn podcast. Op de E19 terwijl ik in de auto zit, begin ik gewoon te babbelen. Zonder te weten hoe ik de podcast zal noemen, welke jingle ik ga gebruiken, hoe en wanneer ik dit ga publiceren, of er al dan niet gasten worden uitgenodigd. Ik begin gewoon. Want ik moet niet al een heel kader hebben uitgedacht om te kunnen starten met wat ik leuk vind.
Voor mij zit het plezier namelijk in het delen van wat er in me opkomt. En daar moet geen kader voor zijn. Ik wil mijn eigen inspiratie niet beperken, of juist dingen die ik leuk vind uitstellen en overcompliceren door het in een bepaald format te willen gieten waar, let’s be honest, niemand om vraagt. Dus begin ik gewoon te babbelen en zie ik wel waar het uitkomt.
Wacht niet langer, creëer je eigen momentum, maak een bewuste beweging voor iets waar je naar uitkijkt of nieuwsgierig naar bent.
Kom in beweging
De beweging is belangrijker dan de timing. Als je die verheerlijking van "the one thing’’ loslaat, wordt het gemakkelijker voor jezelf om te mogen durven proberen. Dat zijn heel veel WERK-woorden maar I guess that’s the point, het gaat om actie nemen. Durf je eigen verhaal herschrijven. You are the author of your own life, niet de maatschappij en de verwachtingen of limieten van anderen.
Beantwoord deze 4 vragen om stil te staan bij je eigen bewegingen:
We durven onszelf al eens voor de gek te houden. Soms denken we dat we actie nemen maar eigenlijk zijn we vooral aan het uitstellen om echt te beginnen. Je maakt dan een passieve beweging in plaats van een actieve beweging. Misschien toch maar eerst die jingle kiezen, die coverfoto maken, en het concept uitwerken vooraleer ik mijn eerste aflevering opneem. Of beter eerst een cursus volgen voordat ik echt begin. Sounds familiar?
Stel jezelf de vraag of dat wat je doet écht nodig is of eerder een afleidingsmanoeuvre is om maar niet te hoeven starten. Stel dat je een tijdje vegan of lactosevrij wil eten, dan is het opzoeken van recepten en een planning maken eerder passieve actie. Het is niet écht nodig om te starten. Doen wat je moet doen, namelijk naar de winkel rijden en géén lactose of vlees kopen, is de échte actie.
Is wat jij denkt dat stap één is ook effectief nodig om te starten? Of kan je de volgorde wat veranderen zodat je vandaag al kan beginnen met wat je eigenlijk wil doen? Zodat je niet afhankelijk hoeft te zijn van andere mensen of andere stappen. De beweging is vaak belangrijker dan de ‘juiste volgorde’. Door in beweging te komen, komen de antwoorden vanzelf. Ik heb Damn Good Questions volledig uitgewerkt voordat ik een naam had. De naam was dus niet stap één. Integendeel, net door ermee bezig te zijn, is de naam tot mij gekomen.
Soms is wachten een deugd. Niet alles moet vandaag (in episode #8 hier meer over). Maar meestal wachten we onnodig. Ga je morgen meer weten of meer kunnen dan vandaag? Nee? Wacht dan niet! Ja? Hoe komt het dan? Wat moet je dan écht écht écht nog wel eerst kunnen, weten of leren voordat je kan starten? Kan je al op een andere manier van start gaan?
Ga aan de slag met deze vragen en haal uit het leven wat jij er wil uithalen, niet wat je denkt dat je er moet uithalen. Leef vandaag!
Cheers & lots of (self)love,
LJ